Mit vierzig hat man noch Träume (1984)

Helene Sonntag is docent en haar collega's waarderen de ‘eenzame mens’ en niet alleen als een prettige, betrouwbare medewerkster. Met de opmerking: 'Je kunt je niet voorstellen hoe het is: boodschappen doen, de kinderen ophalen', belast je haar al snel met de taken die na het werk ontstaan. Maar Helene maakt al snel bekend dat ze wil trouwen. (Tekst: mdr)